بینامتنی قرآنی در اشعار احمد شوقی

بینامتنی، نظریه ای است به منظور خوانش عمیق تر متن ادبی و دستیابی به ناگفته های آن. این نظریه به روابط بین متونی می پردازد که موجب آفرینش متن جدید می شود. قرآن کریم یکی از متونی است که سروده های بسیاری از شاعران با آن پیوند و ارتباط بر قرار نموده است؛ از جملۀ این شاعران احمد شوقی، شاعر معاصر مصری است که تعابیر و مفاهیم قرآنی به گونه ای هنرمندانه و با خلاقیتی خاص، توأم با ظرافت های ادبی در شعر او به کار رفته و باعث جذابیت و تأثیر گذاری فوق العادۀ اشعار او شده است. بدین منظور پژوهش حاضر در پی آن است که با روش تحلیلی- توصیفی به تبیین و تشریح گونه های مختلف بینامتنی قرآنی در اشعار این شاعر نامی مصری بپردازد و تکنیک های متنوع بینامتنی را در بافت شعری او بررسی نماید تا از این رهگذر به شناخت چگونگی و میزان تأثیر گذاری قرآن بر روساخت و ژرف ساخت اشعار او دست یابد.